Ruhumda bir sızı var, adı biz kadınlar… Tarih boyunca en çok sömürülen ve her yıkımın pençesine atılan kadınlar, ne yazık ki şiddetin bilindik hüzünlü öyküleridir. Geleneksel ön kabuller, toplumun ve devletin duyarsızlığı ile dünya...

Biz iletişim kurmayı bilmiyoruz aslında.  Davam, insanın kendisi olduğu için iletişim ilgimi hep çekmiştir. Nitekim iletişimin sağlanamadığı bir anımız yok. Öyle ki kısa bir süre yazmayı bıraktım, insan ve ilişkilerini gözlemlemek...

Engellilik; Sonradan herhangi bir hastalık veya kaza sonucu bedensel, ruhsal, zihinsel, duygusal ve sosyal yetilerini çeşitli derecelerde kaybetmiş, normal yaşamın gereklerine uyamama olarak ta tanımlanmakta. Aslında bugün yazılacak, söylenecek...

Unutmayı hiç sevmem! Kolay kolay da unutmam. Çocukken herkesten aldığım öğütleri bile hatırlarım. Önemsediğim konularda hafızam iyidir. Neyse... Hayatın içinden unutulmayan ve unutulanlardan söz etmişken; Gelin, bugün kısa kısa gidip...

Düşünün! 24 saat içinde, ne çok şey yaşıyoruz değil mi? Nitekim bu mucizevî evrendeki ilerleyişin, zaman dilimlerinde başımıza gelecek veya gelmeyecek olayları düşünürken bile aslında bir nevi de olsa o olaylara ihtimal tanımışızdır....

Hayatın kendisi bir hikâye ve her insan o hikâyenin, bir kahramandır. Tekrar tekrar düşünsek; Hayatımız nerede başlayıp ve neresinde bitiyor? Tabi ki böyle sorulunca cevap belli, aslında. Sığ bir kavramla doğumdan başlayıp ölümle sonlandığı...