Dünyada ilk kez Kapadokya bölgesine özgü bir yaşam kültürü olarak başlayan ve M.Ö. 3000’li yıllarda Hititler tarafından tüf kayaların oyumunun oldukça kolay oluşu nedeniyle birinci kat yapılanması ile ortaya çıkan yer altı kentlerinin esas ana özelliğini, Romalıların zulmünden kaçan İlk Hıristiyanların sığınma amacıyla kullanmasıyla önem kazandığı biliniyor. Hıristiyan kültürünü kendi yaşam değeri içerisinde temel güç olarak ele alan Kapadokya bölgesine ilk olarak yerleşerek, kendilerine daha güvenli bir mekan oluşturmaya çaba harcayan İlk Hıristiyanların meydana getirdikleri en büyük yer altı kenti olarak da bilinen Derinkuyu ilçesindeki 85 metre derinliğe ulaşabilen 7 katlı yer altı kentindeki bulgular, yerleşimcilerin dini değerlerine çok önem verdiğini gözler önüne seriyor. Dini öğretinin yaygınlaşması için Yer altı kentinin birinci katında dini okulda eğitim veren İlk Hıristiyanların bu okulun hemen yanı başına oydukları ve Anadolu’da bilinen en büyük kayadan oyma vaftiz çukuru da turistlerin büyük ilgisini çekiyor.