Tayfur Urgenç, yazısında şu ifadelere yer verdi: “Bir sonbahar sabahıydı. Son sözü “Ve aleyküme selam” oldu. Ağır bir komaya girdi. Karların, çöllerin, yağmurların, fırtınaların, mermi ve şarapnel parçalarının yıkamadığı bir gövde idi. İnsan için değişmez hakikat 10 Kasım 1938'de 9'u 5 geçe Türk'ün atası için de tecelli etti. Ey yüce Türk! Senin bugün yapman gereken ona dua etmek. Gür sesinle İstiklal Marşını okumak. Özgürlüğü ve cumhuriyeti haykırmaktır. O, 19 Mayıs 1881'de Selanik'te bir Müslüman mahallesinde doğdu. 1881 Yılında dünya; Türk’ün ve dünyanın kaderine yön verecek bir aileden habersizdi. Ataları Konya Karaman bölgesinden Rumeli’ye göçen Türk-İslam mührünü Avrupa’nın göbeğine, Balkanlara vuran Konyarlar, Kızıloğuz, Kocacık Türkleriydi. 7 yaşında yetim kaldı. 4 kardeşini küçük yaşta kaybetti. 8 yaşında köyde yaşamaya başladı. 24 yaşında tutuklandı, sorguya çekildi. 25 yaşında sürgüne gönderildi. 30 yaşında işgal altındaki toprakları kurtarırken doğduğu şehir düşman tarafından işgal edildi. 34 yaşında cephede göğsünden yaralandı. 37 yaşında savaş meydanlarında kaptığı hastalıklardan ve böbrek yetmezliğinden 2 ay hastane de yattı. 38 yaşında hakkında tutuklama emri çıkarıldı, görevden alındı. 39 yaşında idam cezasına çarptırıldı. Ülkesi ve toprakları işgal edildi. Suikast tertip edildi. O ne mi yaptı? Yılmadı, yoklukları kendisine bahane etmedi. Vatanı işgal edilmiş halka umut oldu. Emperyalizmin kıskacındaki milletinin kalbinde Lider oldu. İçeride sultan halifeye dışarda emperyalizme karşı mücadele etti. Türk Devletini; saltanattan cumhuriyete, teokrasiden laik devlete, çöken imparatorluktan milli devlete, Türk İnsanını; tebaadan vatandaş kimliğine kavuşturdu. Türk'e kapıkulu olmadığını, Allah'ın kulu olduğunu anlattı. Bilge Kağan'ın ‘Ey Türk titre ve kendine dön!’ sözünü ‘Ne Mutlu Türk'üm Diyene!’ diyerek yeniledi. Türk'e bir millet olduğunu 21.yy’da yeniden öğretti. Bizim için “Gazi Mustafa Kemal Atatürk” birbirinden ayrılmaz isimleriyle bir kurtarıcıdır. Ruhu şad, mekanı cennet olsun. “