EDEBALİCE
EDEBALİCE SEVMEK
Ali İhsan TOSUN
www.edebalice.blogspot.com.tr
Edebâli… Edeb-âli… Yüksek edeb… Yüce ahlak…
Peygamber Efendimiz “Güzel ahlakı tamamlamak için gönderildim.” der bir hadis-i Şerif´inde edebalice…
@ @ @
Günümüz toplumunun en büyük sorunu; edebalice düşünememesi, edebalice okuyamaması, edebalice konuşamaması, edebalice dinleyememesi, edebalice sevememesi, edebalice yaşayamamasıdır… Hatta edebalice oynayıp, gülememesi…
@ @ @
Çocuk henüz altı aylık bile olmamışken televizyonun karsısına geçiyor daha konuşmayı bile bilmiyorken oradaki hareketlerden yavaş yavaş dersini almaya başlıyor. Eğer o dönemde aile gerekli yönlendirmeyi yapabiliyorsa ne âlâ!...
Okul döneminde henüz kişiliği oluşmamışken yabancı kitapları okumaya başlıyor. Kendi kültürümüzü, inançlarımızı öğrenemeden başka kültürleri öğrenmeye başlıyor. Genellikle psikolojik ağırlıklı bu kitaplarda, İncil ve Tevrat´tan!... İlk defa onlarla karşılaşıyor.
Televizyon programlarındaki yarışmalara bir bakın! Kendi kültürümüzdeki sorularla yabancı kültür sorularını bir karşılaştırın! Hangisi ne oranda?!..
Yabancı kültürle ilgili soruları cevaplayamazsa yarışmayı kaybediyor yarışmacı.
Oysa bizim kültürümüz bize yeterde artar bile, yaşayabildikten sonra. Bunun için gençlerimiz, yabancı yazarların değil de kişiliği oturana kadarkültürümüzü, inançlarımızı benimseten; kendi yazarlarımızın kitaplarını okumalıdır edebalice düşünebilmesi, edebalice okuyabilmesi, edebalice konuşabilmesi, edebalice dinleyebilmesi, edebalice sevebilmesi, edebalice yasayabilmesi için!...
@ @ @
Biz “Yaratılanı severiz, yaratandan ötürü” düsturunu prensip edinmiş bir milletiz.
Koca Yunus´un ifadesiyle:
Elif[1] okuduk ötürü
Pazar eyledik götürü
Yaratılanı hoş gördük
Yaratandan ötürü
@ @ @
Belki “Her şey bir insanı sevmekle başlar” ama sadece “yaratılanın en şereflisi” insanı sevmek yetmez; canlı, cansız bütün varlıkları sevmek zorundayız, edebalice!...
İslamiyet´in bu prensibi ile bütün kâinatı huzur içerisinde yaşatmak mümkündür. Cansız varlıkları bile işlevsiz hale getirebilmek mümkün değilken; bitkiyi, hayvanı incitmek mümkün mü? Hele insanı!…
Biliyor, yaşayamıyoruz!... Biliyor , düşünemiyoruz!.. Biliyor, sevemiyoruz!....
@ @ @
Edebalice sevdiğimizde, bütün yaratanları severiz. İşte edebalice sevmek budur. Çünkü biz biliriz ki “Öfke gelince göz kızarır, öfke gidince yüz kızarır.” Önemli olan öfkeliyken yüzümüzün kızarmasıdır.
@ @ @
Ne güzel edebalice düşünebilmek, edebalice okuyabilmek, edebalice konusabilmek, edebalice dinleyebilmek, edebalice sevebilmek, edebalice yasayabilmek!...
@ @ @
Edebalice yaşayın!... Edebalice kalın!...
[1] Elif ötreli okuyunca: “O” diye okunur ve Allah anlamına gelir. Yani: “Allah dedik, O´nu yarattıklarıyla birlikte andık ve sevdik.” demektir. Elif Allah´ın simgesidir.
