Bugün İnsanlığın modern Dünya’da öldüğü, Evladı Fatihan’ın soykırıma tabi tutulduğu kara bir gün. Bugün kahramanlıklarımızı hatırlatmayacağım. Bugün hissemize dua ve gözyaşı düşüyor. Mladiç; Sırp televizyonunda, “Bu bölgede Türklerden intikam almanın zamanı nihayet geldi.” Diyordu. 1995 yılında Birleşmiş Milletlerin güvenli bölge ilan ettiği Srebrenitsa’da soykırım yapıldı. Avrupanın ortasında ... çağdaş(!) dünyanın gözü önünde 312 bin kişi Şehit edildi. 35 bini çocuktu. 50 bin kadına tecavüz edildi. 2 milyon kişi evini terk etti. Şuana kadar 300 toplu mezar bulundu. 18 bin kişiden bir daha haber alınamadı. Uluslararası ajanslar vahşeti canlı verdiler. Katil "Türklerden intikamımızı aldık" diye çirkin sesini yükseltti. En güvenli(!) kampta BM’nin gözü önünde katliam yapıldı. Şimdi soruyorum Katil sadece Sırp soykırımcıları mı? Ya izin verenler, ya izleyenler, ya biz, Ve katiller hala aramızda dolaşıyor. Bizler ise dünden bugüne; Mavi Kelebeklerin izinde “Artemis Çiçeklerinin köklerinde” kaybolan tarihimizi arıyoruz. Bugün Srebenitsa şehitlerimizi unutmayalım. Ama tarihten de ders alalım, yine gözyaşı dökmemek için. Bugün benzer bir durumu Doğu Türkistanlılar sadece Türk ve Müslüman oldukları için yaşıyorlar ve biz yine susuyoruz, Allah toplama kamplarındaki Şark-i Türkistanlılara güç ve kuvvet versin.